میرزا سید جلال اسیر اصفهانی فرزند میر مومن شهرستانی از شاعران نامی قرن یازدهم است . وی از خاندان سادات شهرستان اصفهان و معاصر شاه عباس دوم (1077_1052) هجری بوده و در دربار او تقرب داشته است مرگ او به سال 1049 هجری ثبت کرده و نوشته اند در جوانی زندگانی را بدرود گفته است . اسیر اصفهانی مورد ستایش و احترام شاعران توانای به ویژه کلیم و صائب بوده و او به استادی ستوده و سخنش را تتبع کرده اند دکتر ذبیح الله صفا درباره شعر اسیر مینویسد:((اشعار او بدقت خیال و ایراد ترکیبات دقیق و مظامین نازک و نو معروف بودو بهمین سبب طرفداران سبک هندی ر هندوستان از اوایل قرن دوازدهم به بعد طرز او را پیروی کرده اند . قصاید او در ذکر مناقب خاندان رسالت است و به علاوه بر آن غزلهای مطبوع دقیق و قطعات و رباعیهای بسیاری دارد)) اسیر اصفهانی در شاعری شاگرد فصیحی هروی بوده
با وجود آنکه استادم فصیحی بوده است
مصرع صائب تواند یک کتاب من شود
نکته : به منظور مطابق داشتن با کتاب اصطلاحات در حد امکان ثابت مانده.
