حقیقتا داشتم کتاب تاریخ نهضتهای فکری ایرانیان تا قرن دوازدهم ورق میزدم بماند که تعداد صفهات یاد شده داخل کتاب نبود و حدود صد صفحه اش اختلاس شده بود اما این شعر من واقعا دیوانه خودش کرد.
خوشا مرغی که در کنج قفس با یاد صیادش
چنان خرسند بنشیند که پندارند آزادش
اسیری را که میدانی نخواهی رفت از یادش
دلم آتشست از عش و من آسوده ام از غم
که می دانم محبت مرسد روزی به فریادش
بغم فرصت مده ساقی سرت گردم که ملک دل
چو ویران گشت نتوان کرد دیگر بار آزادش
ندانم حال عاشق را در ین نخجر گه دیدم
بخوان آغشه صیدی چشم حسرت سوی صیادش
#آقا_محمد_عاشق_اصفهانی
